داستان لیزا اندرسون، یکی از ساکنان خاص یولو کانتی است که تجربیات سختی خود را به ماموریتی برای تغذیه جامعه خود تبدیل کرده است.
A Ray of Sunshine: Meet Lisa Anderson
در یک روز بارانی و تاریک، با پرتویی از آفتاب به شکل لیزا اندرسون مواجه شدیم. لیزا ساکن دانیگان و داوطلب اصلی توزیع غذای جامعه عمومی است که در فروشگاه ampm در دانیگان برگزار می شود. از لحظه ای که با لیزا درگیر شدیم، عشق و علاقه او به جامعه اش مشهود بود.
اما نقش لیزا به عنوان یک داوطلب داوطلب فراتر از معمول است، و این توزیع فراتر از توزیع معمولی غذای جامعه عمومی است. داستانی در اینجا وجود دارد، داستانی از انعطاف پذیری، استقامت و اجتماع.
دانیگان، کالیفرنیا: جامعه ای که پشت سر گذاشته شد
درک اهمیت این داستان مستلزم کاوش در شخصیت خود دانیگان است. این جامعه کوچک که در شمالی‌ترین نقطه شهرستان یولو واقع شده است، تنها خانه 1,000 ساکن است. همانطور که در جوامع کوچک معمول است، شهر دانیگان از خدمات جدا شده و اغلب نادیده گرفته می شود.
در دسترس بودن غذای تازه در دانیگان بسیار محدود است - نزدیکترین خواربارفروشی 20 مایلی دورتر است. با فقدان حمل و نقل عمومی قابل اعتماد، ساکنان بدون وسایل نقلیه شخصی انتخاب کمی دارند جز اینکه برای تغذیه خود به پمپ بنزین ها و رستوران های فست فود اطراف وابسته باشند. این وضعیت منجر به تغذیه نامناسب و هزینه‌های غذایی بسیار بالاتر می‌شود، زیرا صرف غذا در بیرون از خانه برای هر وعده غذایی بسیار گران‌تر از خرید مواد غذایی و پخت و پز در خانه است. این یک بار مالی را به یک جامعه در حال حاضر از نظر اقتصادی تحت فشار اضافه می کند.
لیزا توضیح می‌دهد: «اینجا واقعاً سخت است، ما هیچ خواربار فروشی نداریم، چیزی نداریم. او دانیگان را به‌عنوان بخش فراموش‌شده شهرستان یولو توصیف می‌کند و تأکید می‌کند: «ما هنوز اینجا هستیم، هنوز بخشی از شهرستان هستیم – و گرسنگی می‌میریم».
لیزا توضیح می‌دهد: «اینجا واقعاً سخت است، ما هیچ خواربار فروشی نداریم، چیزی نداریم. او دانیگان را به‌عنوان بخش فراموش‌شده شهرستان یولو توصیف می‌کند و تأکید می‌کند: «ما هنوز اینجا هستیم، هنوز بخشی از شهرستان هستیم – و گرسنگی می‌میریم».
سفر انعطاف پذیری لیزا
چندی پیش، لیزا خود را بی‌خانمان و در خیابان‌های ساکرامنتو یافت. علیرغم مواجهه با چالش های بی خانمانی، لیزا امیدوار بود. با کمک یک مدیر پارک RV محلی در دانیگان، او توانست مسکن ثابتی در یک خانه متحرک پیدا کند.
درست زمانی که همه چیز رو به جلو بود، لیزا با چالش غم انگیز دیگری روبرو شد - یک تصادف شدید رانندگی باعث شد که او به طور موقت بی حرکت شود و شوهرش دیگر قادر به کار نباشد.
این البته یکی از سخت ترین دوره های زندگی لیزا بود. از آنجایی که او با قبوض پزشکی و ناتوانی او و همسرش در کار دست و پنجه نرم می کرد، تهیه غذا و سایر نیازهای اولیه تقریباً غیرممکن شد. لیزا به‌عنوان کسی که همیشه به دیگران کمک می‌کند، اکنون نیاز داشت به حمایت همسایگانش تکیه کند. با کمک جامعه خود، در نهایت او توانست دوباره روی پای خود بایستد.
پس از تصادف، لیزا با جراحاتی مواجه شد که همچنان دسترسی به غذای ثابت را دشوار می‌کرد. در این میان، لیزا با دوستش کریستی گفتگوی مشروطانه داشت. کریستی او را در مورد توزیع هفتگی Yolo Food Bank در Woodland در محل نمایشگاه Yolo County اطلاع داد و لیزا بلافاصله به آنجا رفت.
لیزا که از دستیابی مطمئن به غذای تازه غرق در آرامش بود، اولین فکر لیزا به سراغ کسانی رفت که می‌شناخت و در حال مبارزه بودند. او که مصمم به کمک بود، شروع به چیدن غذا برای دیگران نیز کرد. در حال جمع آوری غذا برای همسایه سالخورده اش که مراقب او است، اطمینان حاصل می کند که او نیز غذایی را که به شدت به آن نیاز داشت، دریافت می کند.
یک جامعه نزدیک
در محدوده دانیگان، یک جامعه کوچکتر و فشرده تر قرار دارد: پارک RV Happy Times، جایی که لیزا در آن زندگی می کند. او تاکید می کند: "همه ما مراقب یکدیگر هستیم. اگر یکی از ما به چیزی نیاز داشته باشد، کسی کمک می کند." بسیاری از ساکنان پارک با معلولیت زندگی می کنند و سالخورده هستند، بنابراین نمی توانند رانندگی کنند و برای خود غذا تهیه کنند. خبر به سرعت در سراسر جامعه در مورد بازدیدهای هفتگی لیزا از توزیع غذای جامعه عمومی Yolo Food Bank در وودلند در سراسر جامعه پخش شد و موجی از ساکنان را برانگیخت که از لیزا پرسیدند که آیا او نیز می تواند آنها را تهیه کند. او با خوشحالی پذیرفت و با هیجان از همسایگان نیازمند خود حمایت کرد.
با افزایش تعداد نیازمندان به کمک، لیزا با گروه کوچکی از دوستان - کریستی، ترینا و استفانی به نیروها پیوست. با هم، سفر هفتگی به میدان نمایشگاه یولو را انجام می دهیم و هر هفته برای افراد بیشتری غذا می گیریم.
اگرچه Yolo Food Bank قبلاً یک توزیع عمومی متوسط غذای عمومی در دانیگان ایجاد کرده بود، مشخص شد که نیاز در جامعه بیشتر است. به زودی، لیزا شروع به گفتگو با Yolo Food Bank کرد تا ببیند چه چیزی ممکن است. متیو هانسون، مدیر برنامه های یولو فود بانک برای توزیع عمومی غذا، با لیزا همکاری کرد تا توزیع غذای جدید و بزرگتری در دانیگان ایجاد کند.
آغاز یک توزیع جدید
لیزا اکنون توزیع خود را برای اجرا داشت، اما یک آزمایش بزرگ جدید ایجاد شد: پیدا کردن یک مکان. او سعی کرد از یک هتل نزدیک استفاده کند، اما قابل اعتماد نبود و به زودی تعطیل شد. لیزا پشتکار داشت و مصمم بود که در میان گزینه های بسیار محدود جایی پیدا کند.
پس از مدتی جستجو، لیزا در یک چهره آشنا در دانیگان آرامش یافت: جویس، مدیر فروشگاه محلی ampm. هنگامی که لیزا تصادف کرد، جویس و کارکنان در ampm در دوران نقاهت او در کنار او بودند و در مواقعی که بیشتر به آن نیاز داشت به او غذا می دادند و حمایت عاطفی انتقادی را ارائه می کردند. لیزا گفت: "اگر کارکنان فروشگاه ampm نبودند، من دیگر در Dunnigan نبودم. فروشگاه ampm و افرادی که در اینجا کار می کنند شگفت انگیز هستند، آنها به هر کسی که نیاز داشته باشد کمک می کنند. آنها می خواهند به اندازه ما پس بدهند."
در سراسر Dunnigan، کارکنان در ampm به دلیل کمک مداوم خود به افراد نیازمند شناخته شده اند. در راستای شخصیت خود، ampm و کارمندانش دیدگاه لیزا را برای ایجاد یک توزیع جدید در Dunnigan پذیرفتند و پیشنهاد دادند که آن را به صورت آزمایشی در سایت خود میزبانی کنند.
یک روز جدید برای دانیگان
قابل درک است که توزیع افتتاحیه در ماه دسامبر یک زمان مضطرب برای لیزا بود. در آن بعد از ظهر بارانی و سرد، صاحبان آمپر در آنجا بودند و فشار را بیشتر می کردند. او مطمئن نبود که توزیع چگونه پیش خواهد رفت، و مهمتر از همه اینکه آیا با انتظارات مالکان مطابقت دارد یا خیر. برای تسکین او، توزیع یکپارچه پیش رفت. وی در پایان با لبخندی از سوی مالکان با ابراز قدردانی و هیجان برای ادامه توزیع مورد استقبال قرار گرفت. لیزا اکنون یک مکان دائمی داشت و توانایی او برای ادامه خدمت به دانیگان را تقویت می کرد و منابع بسیار مورد نیاز جامعه را در اختیارش قرار می داد.
با ایمن شدن یک مکان پایدار، هیچ نگاهی به گذشته برای توزیع Dunnigan وجود نداشت. از دسامبر، میزان حضور در توزیع از خدمات رسانی به حدود 50 خانوار در هفته به بیش از 100 خانوار افزایش یافته است. این خدمات بسیار فراتر از پارک RV Happy Times گسترش یافته است و اکنون به مردمی از سراسر دانیگان که از امنیت غذایی ناامن هستند خدمات ارائه می دهد.
لیزا به یاد می‌آورد: «مردم با گریه از خط عبور می‌کنند و می‌گویند «ما نمی‌دانیم بدون این غذا چه کار می‌کنیم». "این به ایجاد ثبات برای بسیاری کمک کرده است... حداقل آنها می دانند که وعده غذایی بعدی شان از کجا می آید."
"این به ایجاد ثبات برای بسیاری کمک کرده است... حداقل آنها می دانند که وعده غذایی بعدی شان از کجا می آید."
یک روح خدمت
این توزیع Dunnigan دارای یک تیم قابل توجه از داوطلبان است که این امکان را فراهم می کند. برای آنها، این امر شخصی است - آنها نیز دریافت کننده غذا هستند. به عنوان یکی از داوطلبان، کن، که اخیراً با بی خانمانی مواجه شده بود، اظهار داشت: "ما هم به غذا نیاز داریم، اما گاهی اوقات اصلاً چیز زیادی را به خانه نمی بریم زیرا آن را می دهیم." و لیزا اضافه کرد: "با وجود اینکه ما به غذا نیاز داریم، اما برای غذا اینجا نیستیم، ما اینجا هستیم تا به مردم کمک کنیم." این گروه علیرغم ناامنی غذایی خود، همواره نیازهای دیگران را در اولویت قرار می دهند و از خودگذشتگی، شفقت و روحیه خدمت رسانی این جامعه را نشان می دهند.
تأمل در جامعه ای که تغییر یافته است
آنچه در دانیگان اتفاق افتاده فراتر از برآورده شدن نیازهای غذایی و تغذیه مردم است، این جامعه ای است که در خدمت کسانی است که آسیب پذیرترین آنها هستند. لیزا از زمان شروع توزیع شاهد تغییر بزرگی بوده است. لیزا می‌گوید: «من رشد مثبت زیادی از نظر اعتماد مردم به جامعه دیده‌ام. دیدن ما هر هفته اینجا آمدیم و قابل اعتماد بودن - زندگی مردم را تغییر داد.
در حالی که این داستان بر روی یکی از ساکنان بسیار خاص شهرستان یولو، لیزا اندرسون متمرکز است، اما فقط داستان یک فرد نیست. این داستان کل جامعه ای است که گرد هم می آیند تا به یکدیگر کمک کنند. به قول لیزا، "ما یک جامعه هستیم، باید به هم کمک کنیم... این تنها راهی است که می‌خواهیم زنده بمانیم."
